22

 બીજે દિવસે સવારે જ્યારે હજી મહેમાનો સુતા હતા અને મનસુખભાઈ અને ઉષાબહેન ગાર્ડન માં બેસીને આગળ શું કરવું એની વાતો કરતા હતા ત્યાં મનોજ ની કાર આવતા જોઇને બંને ને આશ્ચર્ય થયું કે આટલું જલ્દી આ લોકો કેમ આવી ગયા હશે  . પણ બંને નાં હસતા મોઢા જોઇને બંને ને હાશકારો થયો  ,  આવીને બંને માતા પિતાને પગે લાગ્યા  . આજે ઉષાબહેન ની ઈચ્છા હતી કે મનોજ અને ધ્વનિ નાં હાથેથી દેરાસર માં આરતી થાય અને પૂજા થાય  . તેમને ધ્વની ને કહ્યું જલ્દી થી પુજાના કપડા પહેરીને આવો આપણે  દેરાસર જવાનું છે.
 ધ્વનિ  તરત રૂમ માં ગઈ અને મમ્મી એ આપેલા  પૂજાનાં નવા કપડા પહેર્યા  .  અને બધા દેરાસર ,માં ગયા।  પૂજા કરી ને પોતાની નવી શરુ થઈ  રહેલા જીવન માટે પ્રાર્થના કરી  .  ઘરે બધા પાછા  આવ્યા , ધ્વનિ  અને મનોજ ને પૂજા નાં કપડા માં  આટલી વહેલી સવારે જોઇને ઘરના આવેલા મહેમાનોનાં  મુખ માં થી આશીર્વાદ સારી પડ્યા કે પ્રભુ તારી જિંદગીમાં કોઈ દુખ નહિ આપે બેટા  .  રૂમ માં જઈને પુજાના કપડા બદલાવીને  ધ્વનિ  પાછુ નીચે જવા જતી હતી , ત્યાં મનોજે એનો રસ્તો રોક્યો  . ધ્વનિ  એ પ્રશ્નાર્થ નજરે મનોજ સામે જોયું  . મનોજની આંખોમાં મસ્તી જોઇને ધ્વનિ  એ કહ્યું " હેરાન ન કરો, બધા રાહ જોતા હશે  .  " મનોજે કહ્યું " ના, મને મારી ધ્વનિ  જોઈએ હમણાં ને  હમણાં  . મનોજની વાત  સાંભળીને ધ્વનિ નાં શરીરમાંથી જાણે  ધ્રુજારી પસાર થઇ ગઈ   . તેણે  કહ્યું " મનોજ પ્લીસ હેરાન ન કરો મને જવા દ્યો  " ધ્વનિ  ની હાલત જોઇને મનોજ ને હજી મજા આવી એણે  કહ્યું "  એક શરતે " ધ્વનિ  એ કહ્યું
" બધી મંજુર, હમણાં જવા દ્યો પ્લીસ  " તો મનોજે કહ્યું " નાં એમ નહી  , એક પ્યારી સી કિસ આપીને જા  તો જવા દઉં  " ધ્વનિ ને એક તરફ ડર  લાગતો હતો કે મહેમાનોથી ભરેલું ઘર છે  કોઈક જોઈ જાશે તો શું થાશે  ? ત્યાં ધ્વનિ એ બુમ પાડી  " મમ્મી તમે કેમ આવ્યા ઉપર , હું તો આવતી જ હતી ને " મનોજ ગભરાઈને ધ્વનિ  થી દુર થઇ ગયો  અને એણે  પણ એ દિશા  માં જોયું જ્યાં જોઇને ધ્વનિ  બોલતી હતી।  જોયું તો ત્યાં કોઈ જ નહોતું  . અને ધ્વનિ  ત્યાં સુધી મનોજ નો હાથ છોડાવીને ચાલી ગઈ હતી  . મનોજે એને બનાવટી  ગુસ્સાથી જોયું  .  અને બોલ્યો " પાછી તો આવીશ ને , જો પછી શું કરું છુ  . ધ્વનિ એ પણ જવાબ આપ્યો " ત્યારે બધું મંજુર "
               ધ્વનિ  સીધી રસોડામાં ગઈ  . ત્યાં ઉષાબહેન અને માનસી મહારાજ પાસે બધા માટે ચા નાસ્તાની તૈયારી કરાવતા હતા  . ધ્વનિ  પણ એમની પાસે જઈને ઉભી રહી  ગઈ  . ઉષાબહેને કહ્યું " ધ્વનિ  બહાર બેસો , હજી તો એક દિવસ થયો છે લગ્નને ,  " ધ્વનિ  એ હસતા હસતા કહ્યું " મારા ઘરમાં મારે દિવસો ન ગણવાના ન હોય ને મમ્મી " ઉષાબહેને , ધ્વનિ નાં માથા પર હાથ ફેરવતા કહ્યું " સુખી રહો બેટા "
   બધા માટે ગાર્ડન માં બુફે ની જેમ ટેબલ પર પ્લેટસ, ચાહ , નાસ્તો બધું ગોઠવાઈ ગયું હતું  . બધા ત્યાં ભેગા થઇ ગયા હતા  . મનસુખરાયની રાહ જોવાતી હતી , કારણ રાતના  પ્રોગ્રામમાં એમણે  જાહેરાત કરી હતી કે ચાહના ટેબલ પર તેઓ કઈક સરપ્રાઈઝ આપવાના  હતા  . કે જે મનોજ અને ધ્વનિ ને પણ  નહોતી ખબર  .
    જ્યારે મનોજ અને ધ્વનિ ને ખબર પડી ત્યારે તેઓ પણ ઉત્સુક થઇ ગયા શું હશે એ સરપ્રાઈઝ ? ત્યાં બધાની ઉત્સુકતાનો અંત આણવા મનસુખરાય આવી ગયા  . અને આવીને કહ્યું " મને ખબર છે કે  તમે સર્વે એ જાણવા ઉત્સુક છો કે હું શું કહેવાનો છુ  . પણ એની પહેલા  મારે મનોજ ને કઈક  પૂછવું છે  " પછી મનોજ તરફ જોઇને બોલ્યા  " બેટા  મને તમે બંને એ જણાવશો કે લગ્ન પછી તમે ફરવા ક્યા જવાના છો  ? કાંઈ  નક્કી કર્યું છે  ? " પછી મનોજ નાં મિત્રો તરફ જોઇને કહ્યું  " તમે કઈ કહેવાના છો ? કઈ ખબર છે તમને  કે આ બંને નો પ્રોગ્રામ શું છે  ?  " ત્યારે બધાએ જોયું મનોજ એક ગુનેહગારની જેમ   નીચે માથું કરીને ઉભો હતો  . ત્યારે સમીરે કહ્યું  " અંકલ અમે મનોજ ને કહ્યું કે તું પ્રોગ્રામ નક્કી  કર એટલે તમારી ટીકીટ કઢાવી લઉં  , પણ મનોજે અને ધ્વનિ એ કહ્યું  " અમે એમ નક્કી ન કરીએ , જો પપ્પા પૂછશે તો કહેશું કે ક્યા જવાની ઈચ્છા છે  ? " મનસુખરાય  બે મિનીટ માટે અવાચક થઇ ગયા કે આ જમાના માં પણ આવા દીકરા વહુ હોઈ શકે  ? એમની આંખો ભરાઈ આવી અને ફક્ત એમની જ નહી  પણ કદાચ આવેલા સર્વે મહેમાનો ને મનોજ અને ધ્વનિ  માટે માન  જાગ્યું  .
  વાતાવરણ  વધારે લાગણીશીલ બને એની પહેલા મનસુખરાએ હસીને કહ્યું  " લગ્ન એના ને નક્કી હું કરું  , પાગલ દીકરા હવે તારા લગ્ન થયા અને પત્ની ને રાજી રાખવા માટે માતા પિતા ની રજા ન લેવાની હોય , માતા પિતાને જણાવવાનું હોય।  પણ મેં જોયું કે તે કઈ જ નથી કરાવ્યું  એટલે આખરે મેં જ તારા મિત્રો પાસે થી જાણ્યું કે તને ક્યા ફરવા જવાની ઈચ્છા છે  અને જો આ તારી ટીકીટ , અને બધી હોટલ નું બુકિંગ , તું ધ્વનિ  ને લઈને સ્વીઝ્ર્લેન્ડ  ફરવા જઈ  રહ્યો છે  . મનોજ દોડીને મનસુખરાય ને ભેટી પડ્યો  , જેમ એના પિતા નાનપણમાં એની ભાવતી ચોકલેટ લાવતા અને એ ભેટી પડતો   . બધા હવે પોતાના અશ્રુ ન રોકી શક્યા , મનસુખરાય ફક્ત એટલું જ બોલ્યા " "પ્રભુ બધાને તમારા જેવા જ દીકરા વહુ દે  " ઉષાબહેન ની આંખો માં થી અશ્રુ વહેવા લાગ્યા એ મનોમન બોલ્યા " હે પ્રભુ મારા ઘરનાં  સંપ અને સંસ્કાર ની કોઈની નજર ન લાગે  " અને એ ધ્વનિ નો હાથ પકડીને બેસી ગયા  .
  બધા એ એ આખો દિવસ મનોજ અને ધ્વનિ  સાથે વિતાવ્યો , ધ્વનિ નાં મમ્મી પપ્પાને પણ મનસુખરાયે  ઘરે બોલાવી લીધા હતા।  થોડી થોડી વારે તેઓ પોતાનું પેકિંગ  પણ કરતા જતા હતા કારણ સવારના ચાર વાગ્યાની તેમની ફ્લાઈટ હતી અને રાતના અગિયાર વાગે તેમને નીકળી જવાનું હતું   .
     રાતના અગિયાર વાગે તેઓ એરપોર્ટ પર જવા માટે તૈયાર થયા  . મનસુખરાયે કહ્યું  " અમે એરપોર્ટ પર મુકવા નથી આવતા , તારા મિત્રો અને માનસી આવે છે , " બંને જણા  એ વડિલો ને પગે લાગ્યું  અને પોતાના સપના નાં શહેરને માણવા  તેઓ નીકળી પડ્યા  .  
    તેમનું હોટલ નું બુકિંગ શહેરની સારી હોટેલ  Badrutt's Palace માં કરાવ્યું હતું  . આ હોટેલ સેન્ટ  મોર્ટીઝ  વિલેજ માં આવી છે  . ત્યાં ચારે બાજુ બરફની શ્વેત ચાદરો જ પથરાયેલી  છે  , વાતાવરણ માઈન્સ 2 ડીગ્રી હતું  . વાતાવરણ બહુ જ ઠંડુ હતું  , રૂમ માં હીટર હતું છતાં  ઠંડી લાગતી હતી  , બંને મુસાફરી કરીને થાક્યા હોવાથી એક બીજાને બાહોમા લઈને સુઈ ગયા ,
  બીજે દિવસે સવારે એમની માટે નાસ્તો અને કાર બંને તૈયાર હતા  . અને રોજ તેઓ આખું સ્વીઝ્ર્લેન્ડ જોવામાં અને પ્રેમ કરવામાં પસાર કરવા લાગ્યા , રોજ એક વાર અચૂક બંને પોત પોતાના માતા પિતા  સાથે વાત કરી લેતા હતા  . ધ્વનિ  હંમેશ કહેતી રહેતી કે " મનોજ  સમય જો અહિયાં જ થંભી જાય તો કેટલું સારું ને " તો મનોજ મસ્તી કરતો  કે " નાં મારે મારા બાળકોનો જન્મ ભારત માં જ જોઈએ છે  " આ ખુશીના દિવસો  ક્યા વીતી ગયા ખબર ન પડી , મિત્રો , માતા, પિતા, માનસી અને ઘરના સર્વે માટે બહુ બધી  ભેટ સોગાદો લીધી  .
  બહુ મીઠી યાદો લઈને તેઓ પાછા  ઘરે પહોચ્યા  . એરપોર્ટ પર ઘરના સર્વે આવ્યા હતા ધ્વનિ નાં  માતા પિતા પણ આવ્યા હતા।  તે બંને ને ખુશ જોઇને બધા રાજી થયા  .  ઉષાબહેન અને સવિતાબહેને એક બીજા સામે ધીરેથી હસી લીધું , કારણ બંને એ જ વિચારતા હતા કે, સ્ત્રી અને પુરુષ એક બીજાનાં  પુરક છે , જો બેઓ બંને સાથે મળે તો જ આ જિંદગી  સુંદર લાગે છે  , અને ધ્વનિ  હકીકતમાં એક સુંદર ખીલેલા  પુષ્પ જેવી લાગતી હતી  . બંને માતા ઓ નાં ચહેરા પર સંતોષ નાં ભાવ આવ્યા અને મનોમન પ્રભુને એમના સુખી લગ્ન જીવન માટે પ્રાર્થના  કરી  .
 ઘરે આવીને બધા માટે લાવેલી ભેટ આપી , બધા રાજી થયા।   બધા સાથે જમ્યા ત્યાં ઉષાબહેને  સમીર અને વર્ષાનાં  લગ્ન ની કંકોત્રી આપી  .   આ જોઈ ને મનોજ અને ધ્વનિ  બહુ રાજી થયા  .  મનોજે આજે આખા કુટુંબ સાથે બહાર જવાનો પ્રોગ્રામ બનાવ્યો હતો  . સાંજ પડે  બધા જુહુ ની સી રોક હોટલ માં ભેગા નીકળ્યાં  મનોજે નવનીતભાઈ ને પણ ફોન કર્યો હતો  પણ એમને બહાનું બતાવીને ના પાડી , પણ મનસુખરાય જેનું નામ , એ માને તેવા ક્યા હતા। મનોજ ને કહ્યું " તું હોટેલ પહોચ હું આવું છુ  એક પંદર મિનીટ માં , મારે કામ છે  " મનોજે પ્રશ્નાર્થ નજરે જોયું પણ મનસુખરાએ કઈ જવાબ ન આપ્યો  . અને ડ્રાઈવર ને કહ્યું " ગાડી ધ્વનિ  મેમસાબ કે પાપા કે ઘર લે લો "  ગાડી એમના ઘર પાસેથી કઢાવી અને એમના ઘર નાં ગ્રાઉન્ડ  પાસે ઉભી રાખીઈને ફોન કર્યો " નવનીતશેઠ મને તમારી દીકરી નો સસરો બનવા માટે મજબુર ન કરો  " આ સાંભળી બે મિનીટ માટે નવનીતભાઈ ડરી  ગયા અને બોલ્યા " શું થયું મનસુખરાય ? " એટલે મનસુખરાયે  જવાબ આપ્યો  " તમારી હિમંત કેમ થઇ મારા દીકરાને હોટલ માં ચાલવાની નાં પાડતા  , તમારા ઘરના ગ્રાઉન્ડ માં ઉભો છુ  અને દસ મિનીટ આપું છુ  જલ્દી તૈયાર થઈને તમે બંને બહાર આવો, " નવનીતભાઈ એ હસીને કહ્યું " ક્યારેક તમારી મજાક ને લીધે મને એટેક આવી જાશે જોજો  " અને બંને જોર જોર થી હસવા લાગ્યા  . .
  મમ્મી , પપ્પા એ નાં પાડી ત્યારે ધ્વનિ નું મોઢું નાનું થઇ ગયું હતું અને આમ અચાનક મનસુખરાય સાથે આવતા જોઇને એ એકદમ ખીલી ઉઠી અને દોડીને મમ્મી ને ભેટી પડી  , અને મનસુખરાય ની સામે આભાર અને પ્રેમ ની દ્રષ્ટિ એ જોયું  . તો મનસુખરાય બોલ્યા " જોયું બસ આ જોવા માટે જ મેં આટલું બધું કર્યું બાકી નવનીત શેઠ મને કઈ તમારી સાથે  પ્રેમ નથી  " એમની વાત સાંભળીને બધા જોર જોર થી હસવા લાગ્યા  . 

21

 વાતાવરણ વિદાઈ નું હતું પણ મનનના ખુણામાં ખુશી હતી કે સારે ઘરે દીકરીને વળાવી હતી  . ત્યાં અચાનક વિદાઈ વખતે મનસુખભાઈની આવી વાત સાંભળીને મંડપ નાં બધા જ લોકો સ્તબ્ધ થઇ ગયા  . પણ ઉષાબહેન ધીરુ ધીરુ હસતા હતા  . નવનીતભાઈ હજી આશ્ચર્ય ભરી નજરે એમને જ જોતા હતા. ત્યાં મનસુખભાઈ બોલ્યા " ભાઈ દીકરી ની જેમ રાખું તો એ મનોજ ની બહેન થઇ કહેવાય ને  . એટલે પુત્રવધુ ની જેમ સાચવીશ।  પુત્ર થી વધુ એવી પુત્રવધુ  : અને આખા  મંડપમાં હાસ્યનું મોજું ફરી વળ્યું  . બધાના જીવમાં જાણે  હાશકારો થયો  . પાછુ જતા વખતે એક વાર ધ્વનિના માતા પિતાની આખો છલકાણી  તો પાછુ મનસુખભાઈ એ કહ્યું જુવો હું તમારી દીકરી લઇ જઈને તમને દુખ આપું છુ  ને , જાવ તમે મારો દીકરો લઇ જાવો બસ હું એની વિદાઈ કરી લઉં  . પાછુ બધા હસી પડ્યા  . નવનીતભાઈ , મનસુખભાઈ ને ભેટી પડ્યા અને બોલ્યા મારી દીકરી નસીબ વાળી છે જેમને તમારા જેવું ઘર મળ્યું છે  .  
  આખરે ધ્વનિ નો હાથ પકડીને પિતા એ શણગારેલી ગાડી માં બેસાડી  , અને ગાડી શરુ થઇ ને માતા પિતાના હૃદયમાંથી એક જ દુઆ નીકળી કે હે પ્રભુ અમારા ભાગની બધી ખુશી અમારી દીકરી ને મળે  . ધ્વનિ  પણ પાછી વળી ને માતા પિતાને જોતી હતી  . પરણતી  દીકરીને પોતાના પીયુ ની બાહોમાં સમાવાની બહુ જ તાલાવલી હોય છે , પોતાનું ઘર સજાવવાની તાલાવેલી હોય છે , સગપણ નક્કી થાય ત્યારથી લગ્ન સુધી એને એમ લાગે કે દિવસો જતા નથી  . પણ જ્યારે વિદાઈ  થતી હોય અને હંમેશ  માટે જ્યારે માતા નો પાલવ અને પિતાનો સાથ છુટવાનો સમય આવે ત્યારે એમ થાય  કે નાં મારે નથી જવું , મારા માતા પિતા વગર હું કેવી રીતે જીવીશ  . અને એ જ મથામણ માં  ધ્વનિ  મુંજાયેલી  હતી ત્યાં મનોજે એનો હાથ પોતાના હાથમાં લઇ લીધો  અને ઇશારાથી કહ્યું " હું  છુ  ને  "  અને ધ્વનિ  ને લાગ્યું કે મને સાચવવાળુ  કોઈક છે  . અને એને આખો બંધ કરી લીધી  . 
  થોડી જ વાર માં મનોજ અને ધ્વની ની કાર ઘર પાસે પહુચી  , માનસી દોડીને ભાભી ને લેવા  કાર પાસે પહોચી  . અને એમને સંભાળીને ભાઈ સાથે ઘરનાં ધ્વાર પાસે લઇ આવી જ્યાં ઉષાબહેન  દીકરા વહુ નાં  સ્વાગતની તૈયારી કરીને ઉભા જ હતા  . ઉષાબહેને પુત્રવધુ ને કુમકુમ નો ચાંદલો કર્યો  , પછી ચાંદી નાં કળશ માં ચોખા ભરેલા હતા તેને અંગુઠાથી ઠેસ મારી ગૃહપ્રવેશ કરાવ્યો  . અને આગળ જ કંકુ નાં પાણીથી  ભરેલો  ચાંદીનો થાળ તૈયાર હતો  , તેના બંને પગ થાળ માં રખાવી એના કુમકુમ પગલા થી સ્વાગત કરાયું  . આ રીતે ધ્વનિ નાં લગ્ન જીવનનો અધ્યાય શરુ થયો  . 
  મનસુખરાયનું આખું ઘર   મહેમાનોથી ભરેલું હતું  . અંદાજે બે કલાક ધ્વનિ મહેમાનો ની વચ્ચે બેઠી  રહી બધાએ જે અલકમલકની વાતો કરી એ બધામાં સાથ પુરાવતી રહી  . ઉષાબહેન આ બધું જોતા હતા  કે ધ્વનિ  મહેમાનો ને બરોબર માં આપતી હતી  . પણ ધ્વનિ  એ જ્યારે માનસી ને કહ્યું  " માનસી મને બહુ થાક લાગ્યો છે।  મને એક કપ કોફી મળી શકે  ? " માનસી તરત રસોડા માં ગઈ  અને ભાભી માટે કોફી બનાવા લાગી  . ઉષાબહેને પૂછ્યું કે " કોની માટે બનાવે છે ? " તો માનસી એ કહ્યું " ભાભી બહુ જ થાકી ગયા છે  " માનસી એ કોફી બનાવી લીધી એટલે ઉષા બહેને એને હાથમાંથી  કોફી લઇ લીધી અને કહ્યું " મને આપ હું આપી આવું છુ  " માનસી એ કહ્યું " મમ્મી આટલા મહેમાનો વચ્ચે તમે આપશો તો સારું નહી  લાગે" ઉષાબહેન જવાબ આપ્યા વગર કોફી લઈને  ચાલતા થયા।  માનસી સમજી ગઈ કે કઈક  થવાનું છે  . 
  ડ્રોઈંગરૂમ માં પહોચીને ઉષાબહેન નાં હાથ માં કોફી જોઇને ધ્વનિ  ઉભી થઇ ગઈ  . ઉષાબહેને એને ઇશારાથી બેસવા કહ્યું  ને એની બાજુ માં બેસી ગયા  . અને પછી ધ્વનિ ને કોફી આપી  . પાંચ મિનીટ માટે બધા સાથે વાતો કરી અને પછી કહ્યું  "ધ્વનિ  હવે તમે તમારી રૂમ માં જાવો અને આરામ કરો  આપને કાલે સવારે મળશું  "  બધા મહેમાનો ઉષાબહેન ને અને ધ્વનિ  પણ એમને જોતી જ રહી ગઈ  . ઉષાબહેને હસીને કહ્યું  " ધ્વનિ  સવારથી આમને આમ છે હવે થાકી હશે।  હવે એની સાથે  આપણે કાલે વાતો કરશું ત્યાં સુધી આપનણે  બધા મસ્તી કરશું  . કારણ આપણે તો હજી ઘણા પ્રોગ્રામ માણવાનાં છે।  બે કલાકારો ને બોલાવ્યા છે જે આપણને મજા કરાવશે એટલે તમે પણ બધા  ફ્રેશ થઈને બહાર ગાર્ડન માં ખુરશ ઓ રાખી છે એમાં ગોઠવાઈ જાવો  . માનસી ને કહ્યું  " માનસી , ભાભી ને લઇ જા " માનસી અને ધ્વનિ ઉષાબહેનની આ સમજણ થી ખુબ ખુશ અને પ્રભાવિત થયા  .  " 
  મનોજ નાં એક ફ્રેન્ડ એ ઉષાબહેન ને કહ્યું " આંટી , ધ્વનિ ને અમે અમારી સાથે લઇ જઈયે , જ્યાં મનોજ એની રાહ જુવે છે  " 
 ઉષાબહેને હસીને  કહ્યું " આટલા મોટા થયા પણ ખબર નથી પડતી કે બધી વાતો વડીલો ને કહેવાય અને પુછાય નહી  , જે કરવું હોય તે કરો જાવ  " 
 જો વડિલો  બાળકો ને પોતાની રીતે જીવવાની  , નિર્ણયો લેવાની છુટ  આપી દે તો એ જ કામ કેટલું ખુશી થી થઇ શકે છે   બધા મિત્રો રાજી થઇ ગયા અને ધ્વનિ ને લઈને મનોજ પાસે જવા નીકળી ગયા. 
 મુંબઈ ની સૌથી સારી હોટેલ "  હોટેલ તાજ " એમની માટે રૂમ બુક કરાવાયો હતો  . મનોજ ત્યાં જ હતો અને  મનોજ નાં ફ્રેન્ડસ ધ્વનિ ને લઈને ત્યાં પહોચ્યાં  . ધ્વનિ  રૂમ ની સજાવટ જોઈને શરમાઈ ગઈ  .  શું બોલે એ સમજાતું ન હતું।  ત્યાં તેના મિત્રો બોલ્યા " મનોજ બે કલાક થી રાહ જોતા હતા કે આંટી ક્યારે રજા આપે  , પાણી પણ નથી પીધું  . કઈક  મંગાવ તો ખરી  . મનોજે કહ્યો " બોલો  ને યાર શું મંગાવું  ? " સમીરે કહ્યું "  ચાય મંગાવ " મનોજે જેવો ઓર્ડર  આપવા ફોન ઉપાડ્યો  બીજો ફ્રેન્ડ ઉદય બોલ્યો " મનોજ એક કામ કર , એની સાથે કટલેટ પણ મંગાવી લે " 
 મનોજે કહ્યું  " હા યાર ચોક્કસ  "  એને ઓર્ડર આપવા ફોન ઉપાડ્યો ત્યાં ત્રીજા મિત્રે કહ્યું " એક મિનીટ મનોજ એક કામ  કર ને મારી માટે ઈડલી સંભાર પણ મંગાવી લે  , સાંભળ્યું છે અહીયાના ઈડલી સંભાર બહુ જ સરસ મળે છે  " હજી મનોજ કઈક વિચારે ત્યાં પાછો સમીર બોલ્યો " મનોજ જવા દે આ બધું ન મંગાવ રહેવા દે " મનોજ રાજી થઇ ગયો કે સમીર જ સમજદાર છે  ચાલો હવે આ લોકો જશે  . ત્યાં સમીર બોલ્યો " આ બધું મંગાવશું  તો પેટ નહિ ભરાય એના કરતા તું જમવાનું જ મંગાવી લે  " અને મનોજ ઉભો થઇ ગયો " તમે અહિયાં રહો અને જે મંગાવું હોય એ મંગાવો હું અને ધ્વનિ  બીજી રૂમ માં જઇયે  છે " અને એની અકળામણ જોઇને એના મિત્રો અને ધ્વનિ  બધા હસવા લાગ્યા  .   અને બધા મિત્રો બોલ્યા " ભાઈ શાંત થા, અમે જઈએ જ છે  , ચાલો મિત્રો નીકળીએ   . નહી  તો ક્યાંક મનોજ હવે આપણને મારવા જ દોડશે  . " બધા મનોજ ને ભેટી ને રૂમ માં થી બહાર નીકળ્યા  . રૂમ બંધ કરીને મનોજ ધ્વનિ  પાસે ગયો  . ધ્વનિ નાં હૃદયની ધડકનો અચાનક જ વધી ગઈ  . 
 ધ્વનિ નો હાથ પકડીને મનોજ એને બેડ પર લઈ આવ્યો , બેનને બેડ પર બેઠા  . મનોજ ધ્વનિ   ને  બસ નીહારતો જ રહ્યો  .  પાંચ મિનીટ દસ મિનીટ પંદર મિનીટ વીતી ગઈ , ધ્વની એ ધીરેથી પૂછ્યું  " કેટલી વાર જોતા રહેશો આમ જ " મનોજે કહ્યું  " જ્યાં સુધી હૃદય ન ભરાય ત્યાં સુધી  "  મનોજે પોતાના  પોકેટ માં થી એક બોક્સ કાઢ્યું અને એક ડાયમંડ સેટ ધ્વનિ  ને આપ્યો।   ધ્વનિ  એ કહ્યું " ખુબ જ સુંદર સેટ છે  " મનોજે કહ્યું " તારા રૂપ સામે કઈ જ નહી  " 
      આટલું કહીને મનોજે ધ્વનિ  ને પોતાની બાહોમાં લીધી , અને કહ્યું ધ્વનિ આ સાથ આપનો જન્મ જન્માંતર નો છે।  આપણે આપણા  ઘરના વડિલો ને હમેશ સાચવશું  . અને આપણા બાળકોને  પણ. ધ્વની એ મનોજ ની છાતી  માં મોઢું ફેરવતા કહ્યું "  હા મનોજ ચોક્કસ  "
  વાતો વાતો માં ક્યારે બે હૃદય એક થઇ ગયા બે શરીર એક બીજા માં ઓગળી  ગયા  બંને ને ખબર ન પડી  . અને ધ્વનિ  એ આજે પોતાને સંપૂર્ણપણે પોતાને મનોજ ને સોપી દીધી  .  

૨૦

દિવાળી નાં પાંચ દિવસ હસી ખુશી માં વીતી ગયા , પાંચ દિવસ માં એક દિવસ સવિતાબહેને બધાને જમવા બોલાવ્યું , ધ્વનિ  પાછી એમના ઘરે ગઈ અને ભાઈબીજ નાં દિવસે  ધ્વનિ ને મનોજ મૂકી ગયો ,  ધ્વનિ નાં ઘરમાં બધા માટે મનસુખભાઈ એ અને ઉષાબહેને ગીફ્ટ આપી , બધાને જાણે  ધ્વનિ વગર ગમતું ન હતું , પાંચ દિવસમાં બધાને ધ્વનિ ની આદત પડી ગઈ હતી  . હવે બધા લગ્ન ની તૈયારી માં પડ્યા।  લગ્ન ને હવે ફક્ત પંદર દિવસ ની જ વાર હતી  . ઉષાબહેન અને નવનીતભાઈ એ પાંચ દિવસ પછી ધ્વનિ  ને જોઈ  તો લાગતું હતું કે જાણે  પાંચ વર્ષ પછી જોઈ હતી, એના લગ્ન પછી શું થાશે એ જ એમને ખબર નહોતી પડતી  . દિવસો વીતવા લાગ્યા હવે લગ્ન ને ફક્ત સાત દિવસ જ બાકી હતા , ચાર દિવસ પછી રોજ નાં એક પ્રસંગ શુરુ થઇ જવાના હતા , બહારગામથી મહેમાન આવવાના શુરુ થઇ જવાના હતા  , નવનીતભાઈ એ બધા માટે હોટેલ બુક કરાવી હતી  .  રોજ રાતના  ધ્વનિ,  માતા પિતા સાથે રાતના બાર એક વાગ્યા સુધી બેસી ને વાતો કરતી , જેટલો સમય રહેવાય એ માતા પિતા સાથે રહેવા માંગતી હતી ,
બીજા ત્રણ દિવસ પછી મહેમાન આવવા લાગ્યા  . પહેલે દિવસે મહેંદી રસમ હતી  , ધ્વનિ  તૈયાર થઈને હજી વધારે સુંદર લાગતી હતી , તેના સાસરે થી બધા લોકો આવ્યા હતા  , સવિતાબહેને ફોન કરીને કહ્યું હતું કે તમે તમારા ઘર ના બધા દેરાણી જેઠાની  બધા ને લઇ આવજો , પાંચ મિનીટ માં મનસુખભાઈ નો ફોન આવ્યો હતો " કે વેવાણ  અમારે પણ આ પ્રસંગ માણવો છે અમે પુરુષો પણ આવશું " મનસુખભાઈ ની આ ઈચ્છાને  માન  આપી ને આ પ્રસંગમાં બધાને બોલાવામાં આવ્યા અને સુંદર રીતે એ પ્રસંગ ને  બધાએ સાથે મળીને માણ્યો।
  બીજે દિવસે ગરબા અને દાંડિયા હતા , તેમાં પણ બધાએ મન મુકીને ગરબા લીધા , મનસુખભાઈ અને નવનીતભાઈ ની   થોડી પાર્ટી ફોરેનર પણ હતી તે લોકો પણ આવ્યા હતા  અને તેઓ પણ એ ગરબા રમીને બહુ મજા માણી  .
રોજ રાતના સુતા વખતે પરિવાર માં કુટુંબી  લોકો પ્રસંગ ને વખાણે અને નવનીતભાઈ અને સવિતાબહેન નું કાળજું  હાથ માં આવે કે હવે હજી એક દિવસ ઓછો થઇ ગયો  પણ નયનોમાં અશ્રુ અને  હોઠો પર મુસ્કાન લઈને તેઓ પ્રસંગ ને દીપાવતા હતા।
 આખરે પીઠી લગાવવાનો સમય આવી ગયો હતો  . વાડી માં જ એક તરફ મનોજ ને પીઠી લગાવવામાં આવતી હતી અને બીજી તરફ ધ્વનિ  ને  , વાડી માં જ બધાને આગલા  દિવસ થી ઉતારા આપી દેવામાં આવ્યા હતા , સૌથી સારી હોટેલમાં ઉતારો આપવામાં આવ્યો હતો. અને એજ હોટેલ માં લગ્ન હતા  . જાનૌઆઓ નવનીતભાઈ ની સરભરાથી જ ખુશ થઇ ગયા  હતા   , પીઠીનો પ્રસંગ પત્યાં  પછી પાર્લર વાળાઓ એ ધ્વનિ  અને મનોજ પર પોતાનો કબ્જો  જમાવી લીધો હતો  , એક બાજુ પાર્લર ની ચાર છોકરીઓ મળીને  ધ્વનિ ને તૈયાર કરતી હતી અને બીજી બાજુ ધ્વનિ  પોતાના સપનાઓ  જોવા માં મશગુલ હતી  .
 તેના હૃદયના સ્પંદનો  કઈક અલગ જ પ્રકારનો એક મીઠો સ્પર્શ અનુભવતા હતા  , તેને પોતાના ભાવી જીવનનનો , પિયુના પ્રેમ નાં જે જે સપના આંખોમાં સજાવ્યા હતા તે આજે સાચા થઇ રહ્યા  હતા  .
 જ્યારે ધ્વનિ  ને પાનેતર પહેરાવવામાં આવ્યું ત્યારે એક વાર તો આ રૂપની રાણી ને પાર્લર  વાળી છોકરીઓ પણ જોતી રહી ગઈ. અને બોલી ઉઠી કે વાહ અતિ સુંદર , આવી સુંદરતા અમે ક્યાય નથી જોઈ  , મનોજ ભાઈ તો ગયા ,સાંજ સુધી પોતાને કેવી રીતે સંભાળશે  ? "
અને ધ્વનિ  શરમાઈ ગઈ છુપી રીતે તેણે  પોતાને આઇનામાં જોઈ લીધી , પૂર્ણ તૈયાર  કરીને સૌ પ્રથમ સવિતાબહેન અને નવનીતભાઈ ને  રૂમ માં બોલાવ્યા  . અને ધ્વની ને આ દુલ્હન નાં રૂપ માં જોઇને નવનીતભાઈ નો હાથ ખિસ્સામાં ચાલ્યો ગયો 500 ની ચાર નોટો કાઢી ને ધ્વની ઉપર થી  ફેરવી તેમણે  પાર્લર વાળા  બહેન ને આપી અને બોલ્યા  " તમે ધ્વની ને અતિ સુંદર તૈયાર કરી છે " પાર્લર વાળા  બહેને કહ્યું નાં અંકલ ધ્વનિ  છે જ એટલી સુંદર , અમે તો કઈ  જ નથી કર્યું  . " અને સવિતાબહેને સજળ  નયને દીકરીનાં  કપાળ પર ચુંબન કર્યું અને કહ્યું  મારી દીકરી ને કોઈની નજર નાં લાગે   એક માતાના અશ્રુ જોઇને બધાની આખો અશ્રુ થી છલકાઇ ઉઠી।  ત્યાં નવનીતભાઈ એ વાતારવણ  હળવું બનાવવા કહ્યું " ધ્વનિ  તું ન રડતી તારો મેક અપ ખરાબ થઇ જાશે  અને મનોજ જો તને રડતી જોશે તો કહી દેશે કે મારે ધ્વનિ  ને નથી લઇ જાવી તો શું કરશું  ? " બધા નવનીતભાઈની વાત પર હસી પડ્યા   .
 બીજી બાજુ મનોજ પણ તૈયાર થઇ ગયો હતો , તે પણ ખુબ જ સોહામણો લાગતો હતો , ગાળામાં સાચ્ચા મોતીની માળા , હાથમાં મીંઢળ , નાળીયેર , કટાર , સુરવાલ , અચકન માં શુદ્ધ સોનાના તારની ગૂંથણી  થી તૈયાર કરવામાં આવી હતી  તેની શેરવાની , પગે રજવાડી મોજડી  , માથે સાફો અને કપાળે કુમકુમ તિલક  . ઉષાબહેન દીકરાનું આ સ્વરૂપ જોતા જ રહી ગયા  . તેમણે પણ દીકરાની નજર ઉતારી  , અને સારું મુહુર્ત જોઇને  મેરેજ હોલ પર પ્રસ્થાન કર્યું।  જાનૈયા ઓ નાં ઢોલ નાં અવાજ સાંભળી ને નવનીતભાઈ અને  તેમના મહેમાનો જાનૈયા ઓ નું સ્વાગત કરવા ધ્વાર પર પહોચ્યા।  હરખભેર એમને પૂજા કરીને અંદર લઇ આવ્યા।  પહેલા બધાને ચાહ નાસ્તો અને કેસર નાં દૂધ નાં પાયા  .
 આખરે એ શુભ ઘડી આવી પહોચી જ્યારે વર કન્યા સાથે માંડવા માં આવશે।  અને લગ્ન નાં પવિત્ર બંધન માં જોડાશે  .  " લગ્ન નું સપ્તપદીનું બંધન"

 સપ્તપદી માં સાત મંગલ ફેરા ફરવાના હોય છે એ ફેરા ફરતા વખતે બ્રામણ જીવનમાં પતિ પત્ની એ કઈ સાત ફરજો બજાવવાની હોય છે  તે શીખવે છે  . લગ્ન મંડપ પુરોહિતો નાં શુદ્ધ મંત્રોચાર થી  હજી વધારે પવિત્ર થઇ ગયો  . થોડી જ વાર માં લાલ સફેદ પાનેતર પહેરીને ધ્વનિ ને પાલખી માં  બેસાડીને મંડપ માં લઇ આવવામાં આવી।  કોઈની પણ નજર ધ્વનિ  તરફ થી હટતી ન હતી  . તે સ્વર્ગ ની અપ્સરા જેવી સુંદર  લાગતી હતી  .
  થોડી જ વાર માં એ ઘડી પણ આવી ગઈ કે જ્યારે નવનીતભાઈ અને ઉષાબહેને   કન્યાદાન ની ફરજ બજાવી ને દીકરી નો હાથ મનોજ નાં હાથ માં સોપવાનો હતો  .
એ કાર્ય પણ કઠણ  કાળજે માતા પિતા એ પૂર્ણ કર્યું  . બંને નાં મનમાં બસ એક જ વાત હતી કે  પ્રભુ મારી દીકરી જેને હું સોપું છુ  તે મારી દીકરી ને મારા કરતા પણ વધારે પ્રેમ આપે   . એક એક ફેરા એ દીકરી ને દુર થતા માતા પિતા જોતા રહ્યા  . પણ દીકરી નાં ચહેરાની ખુશી જોઇને રાજી પણ થતા રહ્યા   .
 લગ્ન વિધિ સંપૂર્ણ થઇ , ઉષાબહેન અને મનસુખભાઈ નાં પરિવાર માં ખુશી નો માહોલ છવાઈ ગયો કે ધ્વની હવે આપની પુત્રવધુ થઇ , બધા આનંદ ની કિલકારી કરતા હતા ત્યારે ખૂણામાં  ઉભેલા ધ્વનિ નાં માતા પિતા પર ઉષાબહેન ની નજર પડી  , એમ લાગતું હતું જાણે  એમનો કાળજા નો  ખજાનો લુટાઈ ગયો  હતો , તેઓ બંને એકલા પડી ગયા હતા  . ઉષાબહેને સવિતાબહેન નાં ખભા પર હાથ રાખ્યો અને સવિતા બહેન એમને ભેટી  ને રડી પડ્યા।  દીકરાની માં હોવા છતા  ઉષાબહેન ની આંખોમાં પણ અશ્રુ આવી ગયા  . અને આખા મંડપ માં આ કરુણ દ્રશ્ય જોઇને કોઈની પણ આખો અશ્રુ વગરની ન રહી  , મનસુખભાઈ પણ નવનીતભાઈ પાસે આવીને ઉભા રહ્યા।  નવનીતભાઈ પણ ખુબ રડ્યા  અને કહ્યું "  મારી દીકરીને સાચવજો "  મનસુખભાઈ એ આશ્વાસન આપ્યું " ભાઈ દીકરી મારે પણ છે , ચિંતા ન કરો હું બહુ સાચવીશ  મારી પુત્રવધુ ને  . પણ દીકરી નહિ બનાવી શકું  " એમની આ વાત સાંભળી ને આખું મંડપ જાણે  સુનકાર થઇ ગયું કે આ મનસુખભાઈ  શું બોલ્યા ? કારણ મનસુખભાઈ તો સંસ્કારી  વ્યક્તિઓ માં ગણાતા  . સવિતાબહેન અને નવનીતભાઈ આશ્ચર્ય થી એમની સામે જોતા રહ્યા  કે મનસુખભાઈ આગળ કઈક  બોલે।. 

19

  ક્યાંક દુખ હોય તો ક્યાંક ખુશ હોય છે દુખ અને સુખ આપણા  જીવન નાં બે પાસા છે।   જેમ ધ્વનિ નાં જવાથી સવિતાબહેન દુખી હતા ત્યાં ધ્વનિ નાં આવવાથી ઉષાબહેન નો રાજીપો સમાતો જ નહોતો।  દીકરી નાં જન્મ વખતે જ જેમ માતા નાં મન માં એની વિદાઈ નો ડર હોય છે એમ દીકરાના જન્મ વખતે જ માતા નાં નયનો વહુ નાં સ્વપ્ન જોવા લાગતી હોય છે. અને ઉષાબહેન નું એ સ્વપ્ન આજે પૂરું થઇ રહ્યું હતું। એમની વહુ એમને ત્યાં આવવાની હતી  .

  જેવી ગાડી ગેટ માં દાખલ થઇ , તરત જ માનસી બોલી "  મમ્મી મમ્મી જુઓ ભાભી આવી ગયા।  આ સાંભળીને તરત જ બધા ધ્વનિ નું સ્વાગત કરવા માટે દરવાજા પાસે પહોચી ગયા  . ગાડી માં થી નીચે ઉતરી ઘર નાં ગેટ પાસે પહોચી સૌ પ્રથમ ધ્વનિ  મોટા કાકી ને પગે લાગી , પછી ઉષાબહેન ને આગળ જઈને માનસી ને ભેટી ને વ્હાલ કર્યું  . આ જોઇને તરત મનોજ બોલ્યો " મમ્મી આજે લોકો અહેસાન નો બદલો આપતા જ નથી  , ધ્વનિ ને લાવ્યો હું , અને બીજા બધાને ધ્વનિ  એ કઈક ને કઇક આપ્યું મને જ કઈ નહી  . આ સાંભળીને ધ્વનિ  શરમાઈ ગઈ અને બીજા બધા એની વાતો પર હસવા લાગ્યા  . માનસી બોલી  " ભાભી ભાઈ ને પણ પગે લાગી લ્યો  " મનોજ આ સાંભળીને માનસી  સામે બનાવટી  ગુસ્સા થી જોયું  . આ જોઈ પાછા  બધા હસવા લાગ્યા  . 

  ઘરના નોકરો ગાડી માં થી બધો સામાન ઉતારવા લાગ્યા  , બધા જ ધ્વનિ  સાથે દીવાનખંડ માં બેઠા।  ઉષાબહેને , સવિતાબહેન અને નવનીતરાય ની ખબર પૂછી।  અને માનસી સાથે થોડી  વાતો કરીને કહ્યું  માનસી , ભાભી ને તારા રૂમ માં લઇ જા. થોડા ફ્રેશ થઇ જાય  .  " માનસીની ની સાથે ધ્વનિ  માનસી નાં રૂમ તરફ ચાલી , મનોજ તરત જ પોતાની રૂમ માં થી નીકળીને  માનસી નાં રૂમ માં સંતાઈ ગયો  . 

   રૂમ માં પહોચીને માનસી એ કહ્યું " ભાભી તમે ફ્રેશ થઇ જાઓ , હું થોડી વાર માં આવું છુ  . માનસીનાં  ગયા પછી નેપ્કીન  ને ફેસવોશ લઈને ધ્વનિ  બાથરૂમ માં ગઈ , બાથરૂમનો દરવાજો ખોલતા વેત સામે જ મનોજ ને જોઇને ધ્વનિથી ચીસ પડાઈ ગઈ  . હજી રૂમ માં થી બહાર નીકળેલી માનસી એ ચીસ સાંભળીને માનસી પાછી આવી અને બુમ પાડીને પૂછ્યું  " ભાભી શું થયું ? "

   ધ્વનિ એ પોતાને સંભાળીને કહ્યું નાં કઈ નહિ માનસી નાનો વાંદો  હતો।  એનો જવાબ સાંભળીને  મનોજે હાશકારો લીધો।  મનોજ ને ખબર હતી માનસી તરત પાછી આવશે એણે  તરત જ ધ્વનિ ને પોતા તરફ ખેચી અને એના ચહેરા પર હાથ ફેરવવા લાગ્યો। . ધ્વનિની આંખો  બંધ થઇ ગઈ।   મનોજે ધ્વનિ ને હજી પોતા તરફ ખેચી હવે ધ્વનિ ને મનોજ નાં શ્વાસ સંભળાતા  હતા ધ્વનિ  આ સોનેરી પળ ને ઉત્મુક્તાથી માની રહી હતી   મનોજે , પોતાના આધર ધ્વનિ નાં અધરો પર મૂકી દીધા અને દીર્ઘ ચુંબન કર્યું  . ધ્વનિ  નાં પાડી જ નહોતી શકતી  . સમય , સ્થાન બધું તેઓ ભૂલી ગયા હતા. ત્યાં વાસણ પડવાનો અવાજ આવ્યો  અને બંને પ્રેમ નાં વાતાવરણ માં થી બહાર આવ્યા।  દરવાજો ખોલીને ધ્વનિ એ હસતા હસતા મનોજ ને બાથરૂમ માં  થી બહાર ધકેલ્યો।   

 મનોજ બહાર જ સોફા પર  ધ્વનિ  નાં શ્વાસ ની સુગંધ માણતો બેઠો રહ્યો ત્યાં માનસી આવી  અને ભાઈ ને જોઇને આશ્ચર્ય પામી। ત્યાં ધ્વનિ  પણ બહાર આવી।  મનોજ ને એણે  પણ પહેલી વાર જોયો હોય એવું દાખવ્યું   . ધ્વનિ નો ચહેરો જોઇને માનસી એ કહ્યું  ભાભી ઓલો નાનો વાંદો  આ જ તો નહિ ને।  "

 ધ્વનિ  એ શરમાઈને ચહેરો નીચે કરી લીધો  અને માનસી એ ભાઈ સામે જોયું  . મનોજ જોર થી હસવા લાગ્યો  અને બોલ્યો "  મારી પત્ની છે ભાઈ " માનસી એ કહ્યું " ભાઈ હજી થવા વાળી પત્ની  , થઇ નથી ગઈ।  " અને માનસી હસતા હસતા ધ્વનિ ને લઈને દાદરો ઉતરી ગઈ।  નીચે જઈને ધ્વનિ  અને માનસી રસોડા માં ઉષાબહેન પાસે ગયા।  ઉષાબહેન બંને ને લઈને બહાર આવ્યા કે કોઈએ કામ કરવાનું નથી આપણે બધા બહાર  બેસીએ  . 

  થોડીવાર માં મનસુખભાઈ  આવી ગયા , એમને જોઇને ધ્વનિ  તરત ઉભ થઇ એમને પગે લાગી।  મનસુખભાઈ એ અંતરથી આશીર્વાદ આપ્યા , બધા સાથે બેસીને જમ્યા। 

પોત પોતાની રૂમ માં સુવા ગયા  , માનસી ની રૂમ માં ધ્વનિ  સુવાની હતી। હજી તો રૂમ માં પહોચ્યા ને ધ્વનિ  નાં ફોન માં એસએમ એસ ની બેલ વાગી , એક વાગી બે વાગી હજી ધ્વનિ  અવાજ ધીરે કરવાની કોશિશ કરે ત્યાં તો બીજી બે વાગી  , માનસી એ હસતા હસતા કહ્યું ભાભી તમારા  વાંદા નાં મેસેજ ચાલુ થઇ ગયા।  ધ્વનિ એ હસતા હસતા કહ્યું શું માનસી  ખમો તમારું નક્કી થવા દ્યો પછી જુઓ હું કેવી હેરાન કરું છુ   " માનસી એ પણ હસીને  કહ્યું " ચાલો હું સુઈ જાવ છુ  સવારે વહેલું ઉઠવાનું છે।   માનસી  સુઈ ગઈ અને મનોજ અને ધ્વનિ એસએમ એસ  થી વાતો કરવા લાગ્યા  . 

  સુતા સુતા બે વાગ્યા  . સવારે પાંચ વાગે નાહીને તૈયાર થઇ ને ધ્વનિ  નીચે આવી।  જોયું તો ગાર્ડન  માં મનસુખભાઈ અને ઉષાબહેન ટહેલતા હતા।  ધ્વનિ  ને જોઇને ઉષાબહેન  બહુ રાજી થયા।  એમને કહ્યું  "બેટા આટલી વહેલી કેમ ઉઠી ગઈ  ?  " ધ્વનિ  એ જવાબ આપ્યો  કે આજે અગિયારસ છે।  મારે દેરાસરમાં દાદાની પૂજા કરવા જાવું છે।  પછી ઘરની સેવા।  વર્ષોથી અમને આ જ આદત છે।  ઉષાબહેને , મનસુખભાઈ સામે જોયું  . મનસુખભાઈ ની આંખોમાં પણ અશ્રુ હતા એ બોલ્યા " ઉષા , તે બહુ પુણ્ય કર્યા હશે ત્યારે તને આવી વહુ મળી છે  . જો તારું સ્થાન લેવા કોઈક આવી ગયું  " ધ્વનિ માથું નીચે રાખીને બોલી  " પપ્પા સ્થાન લેવા નહી પણ મમ્મીની જવાબદારી ઉપાડવા।  ઉષાબહેને ધ્વનિ  નું માથું ચૂમી લીધું અને એમને કહ્યું ચાલ આપણે  બંને આજે સાથે પૂજા કરવા જઇયે " 

  એક એક કરીને બધા ઉઠ્યા , ત્યાં સુધી સાસુ વહુ પાછા  આવી ગયા. પુજાના કપડા બદલાવીને  બધા સાથે બેસીને ચાય નાસ્તો કર્યો  . માનસી એ કહ્યું " ભાભી તમારી તો નીંદર જ પૂરી નહિ થઇ  હોય " ધ્વનિ  ઈશારો કરતી રહી કે ચુપ રહો  પણ માનસી મસ્તી નાં મૂડ  માં હતી  અને મનોજ , નણંદ ભાભી ની મસ્તી માણી  રહ્યો હતો  . મનસુખભાઈ  એ કહ્યું  "કેમ ધ્વની જગ્યા બલાવાથી નીંદર નહોતી આવી કે " તો ધ્વનિ બોલે  એની પહેલા માનસી એ કહ્યું " નાં પપ્પા મારી રૂમ માં એક નાનો વાંદો આવી ગયો છે  કે જે કાલ થી ભાભી ને હેરાન કરે છે. કાલે પણ રાતના બે વાગ્યા સુધી ભાભી જાગતા હતા  . મનસુખભાઈ એ માનસી અને મનોજ ની મસ્તી ભરી મુસ્કાન અને ધ્વનિ નાં શરમાવાનું જોઇને બધી વાત સમજી ગયા  . એમને કહ્યું " ઓહ તો તો હવે એ વાંદા નો ઈલાજ કરવો જ પડશે  . હમણાં તો નાસ્તો કરીને ધ્વનિ  તું થોડી વાર આરામ કરી લે."   અને નાસ્તો કરીને જેવા બધા વડીલો પોત પોતાની રૂમ માં ગયા।  ધ્વનિ  એ બનાવટી  ગુસ્સા થી માનસી સામે જોયું અને ત્રણે જણા  હસવા લાગ્યા।  

  અને એમના હસવાના અવાજ સાંભળી મનસુખભાઈ ને ઉષાબહેને કહ્યું આ ત્રણે વચ્ચે આવો જ પ્રેમ રહે  .  

18

દુનિયાનું  સૌથી મોટું દાન એટલે કન્યા દાન  ! અને સૌથી વધારે દુખ આપનારો દિવસ એટલે દીકરી વિદાઈ નો દિવસ , એ પીડા માતા પિતા સિવાય કોઈને ખબર ન હોય।  કોઈ જાણતા ન હોય  . જે દીકરી ને જન્મ આપી મોટી કરી, ફૂલ ની જેમ સાચવી એને કેવી રીતે બીજા નાં હાથ માં સોપી શકાય।  અને એ પણ હસતા હસતા સોપવાની।  કદાચ આ દિવસ માટે જ બાળક નાં જન્મ વખતે લોકો દીકરી નહી  માંગતા હોય।  કારણ એનું જન્મ જ એની વિદાઈ ની પીડા લઈને આવે છે  .
 લગ્ન ની તારીખ આવી ગઈ હતી હવે ફક્ત બે જ મહિનાની વાર હતી।  તેમાં કપડા દાગીના લગ્ન સ્થળ કેટરિંગ , મહેમાનોની યાદી , લગ્નની પત્રિકા , એનું લખાણ  બધું જ કરવાનું હતું।  ઓછા સમયમાં વધારે કામ કરવાના હતા  . 
    લગ્ન નિમિત્તે ઉષાબહેન પણ ધ્વનિ  ને દર બીજે દિવસે શોપિંગ માટે લઇ જતા હતા।  .  આ દરમ્યાન ધ્વનિ ને ઉષાબહેન સાથે રહેવાનો મોકો મળતો હતો , અને બંને એકબીજાના સ્વભાવથી પરિચિત થતા હતા  . વાતો વાતો  માં ધ્વનિ  એક વ્યક્તિની પસંદગી નાપસંદગી વિષે પણ જાણવા લાગી હતી  . અને વાતો વાતો માં ઉષાબહેન એને એ પણ સમજાવતા કે સંયુક્ત પરિવાર માં  કેટ કેટલું જતું કરવું પડતું હોય છે   . ઉષા બહેન ની હર વાત માં ધ્વનિ એ જોયું કે ઉષાબહેન ઘરના ઓ નું માન  સાચવવાના અને સંપ જાળવવામાં ઘણા આગ્રહી હતા  . સાથે તેઓ તે પણ કહેતા કે આપના ઘરમાં જે જોઈએ એ મળશે। કોઈ વાત ની કમી નથી બસ વડીલો ને સંભાળવાના  .  
  જેમ જેમ દિવસો નજીક આવતા હતા સવિતા બહેન અને નવનીતભાઈ નું કાળજું જાને હાથમાં આવી જતું હતું   . એક નું એક સંતાન ધ્વની એ સાસરે ચાલી જશે પછી તો દુનિયા જ જાણે  ખાલી થઇ જાશે   . તેઓ બંને એકલા થઇ જાશે।   આ વાતથી તેઓ બંને ક્યારેક રાતના અંધારામાં રડી પડતા   
   રોજ કેટ કેટલી શિખામણ થી સવિતા બહેન ધ્વનિ ને સંપન્ન કરતા।  સવિતાબહેન વિચારતા હતા કે દીકરીને પરણાવતા વખતે ભલે મને દુખ થાશે પણ હું એ પણ વિચારીશ કે એના લીધે બીજું કોઈ દુખી ન થવું જોઈએ  અને દીકરી એટલી સુખી થવી જોઈએ કે એ માતા પિતાને પણ ભૂલી જાય  .

ધ્વનિ  એની સપનાં  ઓ ની દુનિયા વસાવવામાં મશગુલ હતી લગ્ન કરીને ઘરે ગયા પછી આગળનું જીવન કેવી રીતે જીવવવાનું ,  કેવી રીતે બધાને રાજી રાખવાનું એ બધું જ વિચારતી હતી।
મનોજ નાં ઘરે દીકરાનાં  લગ્ન હોવા છતાં  કામ બહુ જ હતું , કારણ ઉષાબહેન પણ ધ્વનિ  નાં બધા સગા ઓ માટે ગીફ્ટ લેવાના હતા અને પોતાને ત્યાં આવેલા મહેમાનો માટે પણ લેવાનું હતું  , બધા જ પોતાના કામ માં અતિશય વ્યસ્ત હતા બધાને એમ થાતું હતું કે દિવસો દોડે છે પણ આ જ દિવસો ની ગતિ ધ્વની અને મનોજ ને ધીરી લાગતી હતી   . એમના દિવસો ખૂટતા જ ન હતા  .  જોત જોતામાં દિવાળી નજીક આવી ગઈ  . હવે તો લગ્ન ની ઉંધી ગણતરી શરુ થઇ ગઈ હતી. ઉષા બહેને , સવિતાબહેન ની રજા લઈને અગિયારસથી ધ્વનિ ને પોતાના ઘરે બોલાવી લીધી હતી  , સવિતાબહેને મનોજ નાં ઘરવાળા બધા માટે ગીફ્ટ અને મીઠાઈ  મોકલી હતી।   મનોજ ધ્વનિ ને લેવા આવી પહોચ્યો હતો  .  બધી વસ્તુઓ મનોજ નાં કાર માં મુકાવી ને ધ્વનિ  અને મનોજ કારમાં બેઠા।  ધ્વનિ નાં ચહેરા પર ખુશી છલકતી  હતી , સવિતાબહેને એ જ વખતે મનમાં ને મનમાં એની ખુશી ભરેલા ચહેરાની નજર ઉતારી લીધી  , કે મારી દીકરી હંમેશ  આમ જ ખૂશ  રહે  . કાર સ્ટાર્ટ થઇ સવિતાબહેને હસીને બંને ને વિદાઈ આપી. પણ કાર નાં ગયા પછી કેટલીયે વાર સુધી તેઓ ગેટ પાસે જ ઉભા રહ્યા અને આંખ નાં અશ્રુ છલકાતાં  રહ્યા। આ ધ્વનિ નાં જન્મ પછીની પહેલી દિવાળી હતી જ્યારે  ધ્વનિ  ઘરમાં નહી  હોય  .

અંતઃ પ્રતિતિ ભાગ ૧૭

જેમ મનોજ નાં ઘરે બધા ટેન્શન માં હતા તેમ જ ધ્વનિ નાં ઘરે પણ બધા ટેન્શન માં હતા કે આજે સગાઇ પછી મનોજ અને ધ્વનિ પહેલી વાર બહાર ગયા હતા બધું બરોબર રહે. 

  ધ્વનિ એ જ્યારે બધાને જોયું તો એ શરમાઈ ગઈ અને પોતાના રૂમ માં ચાલી ગઈ. .પુરુષો એ પોતાની વાતો બોલીને જ વ્યકત કરવાની હોય છે પણ સ્ત્રીઓ પોતાની વાતો પોતાની નજાકત ભરેલી અદા થી જ કહી દેતી હોય છે।  અને ધ્વનિ નું શરમાવું ઘણું બધું જાહેર કરી દીધું હતું।  બધા  એક બીજા સામે જોઇને હસ્યા અને બધા પોત પોતાની રૂમ માં સુવા ચાલ્યા ગયા. બહારગામથી આવેલા મહેમાનો બીજે દિવસે વહેલી સવારે રવાના થવાના હતા  . 

બીજે દિવસે ધ્વનિ  ઉઠી ત્યારે મહેમાનો પોતાના ઘરે જવા નીકળી ગયા હતા. ઘરમાં પાછા  હવે તેઓ જ પાંચ  લોકો હતા।  મમ્મી પપ્પા સાથે થોડી વાર ધ્વનિ   બેઠી  પણ એનું ધ્યાન ઘડિયાળમાં જ હતું।  એક વાર નવનીતભાઈએ પૂછ્યું પણ ખરું " ધ્વની શેની રાહ જોવે છે  " પણ ધ્વનિ  એ બીજી  વાત કરીને એ વાત બદલાવી નાંખી।  પણ સવિતા બહેન   અને નવનીતભાઈ  ની નજરો એ ધ્વનિ  ની ચોર નજર જોઈ લીધી હતી  કે જે એ છુપી  રીતે   ઘડિયાળમાં જોતી હતી।  બંને એ એકબીજા સામે પ્રશ્નાર્થ ભરી નજરોથી જોય પણ ખરું  . પણ પાછો  સવાલ પૂછવો  બરોબર ન લાગ્યો એટલે તેઓ બસ ધ્વનિ શું કરતી હતી એ જોતા હતા।  થોડીવાર માં નવનીતભાઈ નો ઓફીસ જવાનો સમય થયો. તેઓ પત્ની ને કહી ને ગયા કે મને ફોન કરીને જણાવજે કે શું થયું હતું  ધ્વનિ ને ? પત્ની એ હા પાડી।  નવનીતભાઈ હજી કાર માં બેઠા હશે ને ઘરના નંબર પર  ફોન વાગ્યો। જાણે  કોઈક ને ખબર પડી હોય કે નવનીતભાઈ ઘરમાંથી ગયા  . સવિતા બહેન  જેવો ફોન ઉપાડવા ગયા ત્યાં દોડીને ધ્વનિ  એ ફોન ઉપાડ્યો  . સવિતાબહેન ને બહુ અચરજ થયું કે ધ્વનિ  આ શું કરે છે ? ત્યાં ધ્વની એ સામેથી છેડે થી  મનોજ નો અવાજ સાંભળ્યો અને ધ્વનિ  એ ગુસ્સામાં કહ્યું કે " કેમ આટલો મોડો ફોન કર્યો  હું ક્યારુણી  રાહ જોવ છુ  . તમે કાલે કહ્યું હતું કે તમે  સવારના સાત વાગે ફોન કરીને મને ઉઠાડશો , હું વગર ફોન એ સાત વાગ્યા થી ઉઠી ને ફોન ની રાહ જોવ છુ  અને તમે દસ વાગ્યા સુધી ફોન નથી કરતા  . " આટલું બોલ્યા પછી ધ્વની નું રૂમ માં આજુબાજુ ધ્યાન  ગયું  , જોયું તો મમ્મી ગીતાકાકી મનુકાકા બધા એને જોતા હતા.  ધ્વનિ  ચુપ થઇ ગઈ। અને નજર નીચી કરીને પાછી ચુપ ઉભી રહી ગઈ। ધ્વની એ ધીરેથી મનોજ ને કહ્યું તમે મારા મોબાઈલ પર ફોન કરશો પ્લીસ  "  અને એને રીસીવર નીચે રાખી દીધું  . અને ધીરે પગલે પોતાની રૂમ તરફ જવા લાગી। ત્યાં એક સેકન્ડ માં  જ એનો મોબાઈલ રણક્યો અને રૂમ માં ઉભેલા બધા જોર થી હસ્યા  અને ધ્વનિ  દોડીને પોતાની રૂમ માં ચાલી ગઈ અને દરવાજો બંધ કરી દીધો  . ગીતાકાકી અને મનુકાકા હસતા હસતા રસોડા તરફ ચાલવા લાગ્યા ત્યાં પાછી ઘરના ફોન ની બેલ વાગી। પાછા  બધા જોરથી હસ્યા।  સવિતાબહેને ફોન ઉપાડ્યો સામેથી નવનીતભાઈ નો ચિંતા થી ભરેલો અવાજ આવ્યો " સવિતા શું થયું હતું ધ્વનિ ને ?"

સવિતાબહેન જોરથી હસ્યા અને બધી વાત કરી  . બધી વાત સાંભળીને નવનીતભાઈ પણ હસવા લાગ્યા  . નવનીતભાઈ બોલ્યા " સવિતા હવે દીકરી પારકી થઇ ગઈ।  " ત્યારે સવિતા બહેને કહ્યું " દીકરીને ઘરમાં તો નહિ રખાય ને " આગળ બંને માં થી કોઈ કાઈ બોલી ન શક્યું  . નવનીતભાઈ એ ફોન કટ કર્યો।  સવિતાબહેન પણ પોતાના કામ તરફ વળ્યા  . 

 અંદર રૂમ માં પ્રેમી પંખીડા ની વાતો ચાલુ હતી ધ્વનિ  રીસાણી હતી અને મનોજ મનાવતો હતો  . મનોજ કહેતો હતો " સોરી મારી વ્હાલી માફ કરી દે , રાતે ખૂબ  મોડેથી નીંદર આવી અને નીંદર  માં પણ એક સોહામણી પરી એ સુવા ન  દીધું  એમાં સવારના મોડી  આંખ ખુલી।  માફ કરી દે પ્લીસ "

  ધ્વનિ  હજી માફી આપવાનાં મૂડ  માં નહોતી એણે  કહ્યું  " નાં એમ માફી નહી   મળે       પહેલા કહો શું કર્યું એ પરી સાથે કે તેણે  સુવા ન દીધી "

મનોજે કહ્યું " એ એટલી સુંદર હતી ને કે એને હાથ અડાડવા માં પણ ડર લાગતો હતો।  પણ એનાં કમલની પાંખડી જેવા હોઠ એટલા સરસ હતા કે બસ એના અધરોનું રસપાન કરવાની બહુ જ ઈચ્છા હતી  . પણ એ પરી ને હાથ અડાડવા ગયો અને એ અદ્રશ્ય  થઇ ગઈ।  એ પરી નું નામ ધ્વની હતું। શું એ પરી નાં આધરો નું રસપાન કકરવા મળશે  મને ? "

 ધ્વનિ શરમાઈ ગઈ અને તેને ફોન કટ કરી નાખ્યો।  ત્યાં બે મિનીટ માં મેસેજ આવ્યો। મારે તને મળવું છે  , અને જલ્દી લગ્ન કરવા છે , હું તારા વગર રહી નથી શકતો ધ્વનિ।  જવાબ આપજે।  તારા જવાબ ની રાહ જોઇશ "

 ધ્વનિ એ  એ મેસેજ ઘડી ઘડી  મનોજ નો  આવ્યો  આ એક  એ જવાબ ની રાહ જોઈ .

રહ્યો હતો।  ધ્વનિ એ મેસેજ કર્યો હા મનોજ મારી પણ એ જ ઈચ્છા છે।  આમ એ બંને ની વાતો માં એક કલાક ક્યા પસાર થઇ ગયો બંને ને ખબર ન પડી।  ફોન મુકાયા પછી ધ્વનિ નાસ્તો કરવા બહાર ગઈ ત્યારે સવિતા બહેને ધ્વનિ ની મસ્તી કરી. ધ્વનિ હવે નાસ્તો કરશું કે જમશું , હવે તો જમવાનો સમય થઇ ગયો. ધ્વનિ  શરમાઈને સવિતાબહેન ને ભેટી પડી 

 આમને આમ બીજા દસ દિવસ નીકળી ગયા એક દિવસ અચાનક ઉષાબહેન નો ફોન સવિતાબહેન ને આવ્યો  . એમણે  સવિતા બહેન ને કહ્યું  " આપણે હવે  આપણાં  બાળકોનાં  લગ્ન નું મૂહુર્ત  કઢાવી લઇયે  ! 

 સવિતાબહેન ને બહું અચરજ થયું એ બોલ્યા " શું થયું ઉષાબહેન ઓચિંતા નું મૂહુર્ત કાઢવાનું કેમ નક્કી કર્યું ? " 

ઉષાબહેને કહ્યું " બહેન આજના જમાના નાં બાળકો છે આપણે  ક્યા દૂર  રહીએ છીએ  . સગાઇ અને લગ્ન વચ્ચેનો સમય જેટલો વધારે હશે એટલી વધારે ચિંતા  આપણાં  બંને નાં ભાગમાં આવશે।  એના કરતા બંને લગ્ન કરીને રાજી રહે એમાં જ આપણી  ખુશી છે ને  . 

  સવિતાબહેન ને ઉષાબહેન ની વાત વ્યાજબી લાગી એમણે  પણ એમની વાત માં સમંતિ  આપી।  ઘરમાં બધાની સમંતિ  થી દિવાળી પછીનું લગ્ન નું મૂહુર્ત  નીકળ્યું  . 

મનોજ અને ધ્વનિ  પણ આ સાંભળીને બહુ જ ખુશ થયા।  

  જીવનસાથી મળવાની હોશ માં દીકરી ભૂલી જાય છે કે માતા પિતા માટે એ દિવસ કેવો હશે જ્યારે દીકરી  પરણીને ચાલી જાય છે।   

    

અંતઃ પ્રતિતિ ભાગ ૧૬

 રૂમ માં આવીને બંને એ પોતાની મરજી હા માં જણાવી દીધી અને બધા રાજી થયા , બધા ખુબ જ રાજી થયા .

         સગાઇ ની તૈયારી જોર શોર થી થવા લાગી.રોજ ની ખરીદી અને એમાં મનોજ ની સાથે રહેવાની મજા જ કંઈક અલગ હતી . ઉષા બહેન સાથે રહેતા પણ પસંદગી તો મનોજ ની ચાલતી .એને જે ગમે એ જ ધ્વની એ લેવાનું હતું।. કહેવાય છે કે સ્ત્રી ઓ ને કોઈક હક્ક જમાવે એ ગમે. અને હા ધ્વનિ  ને પણ એ ગમતું હતું . આમાં ને આમ સગાઇ નો દિવસ આવી ગયો.. ધ્વનિ  એ સમીર વર્ષા બધાને આમંત્રણ  આપ્યું હતું . સમીર આવી શક્યો ન હતો કારણ એના બહુ નજીક નાં મિત્રની સગાઇ હતી , 

  વર્ષા વહેલી જ આવી ગઈ હતી , ધ્વનિ  ને પાર્લર વાળા  તૈયાર કરતા હતા . જાણે  સોળે કળાએ ચંદ્ર ખીલ્યો હતો . દીકરીનું રૂપ જાણે ખૂશી ને લીધે હજી ખીલ્યું હતું . સવિતા બહેન બહુ જ રાજી હતા  . મારું કલરના સરારા માં એટલી સુંદર લાગી રહી હતી કે સવિતાબહેન ની નજર સ્થિર  જ થઇ ગઈ હતી પણ તેમણે તરત પોતાની નજર હટાવી કે ક્યાંક મારી જ નજર ના લાગે . ને એટલું કહીને બહાર આવી ગયા કે જલ્દી કરો આપણી પહેલા છોકરા વાળાઓ પહોચી જશે . 

  થોડીવારમાં ધ્વનિ  તૈયાર થઈને બહાર આવી તો ઘરમાં આવેલા બધાની નજર જાને ફક્ત ધ્વનિની સુંદરતા  પર સ્થિર થઇ ગઈ હતી . મનુકાકા અને ગીતામાસી એ તો ધ્વનિને જાને આવી વિચારી જ નહોતી  . એમની આંખોમાં થી  હર્ષનાં  આંસુ વહેવા લાગ્યા . નવનીતભાઈ ની આંખો માં થી પણ જાને શ્રાવણ વહેવાનું શરુ થઇ ગયું। . હવે સવિતાબહેન ને થયું કે જો હું નહિ સંભાળુ તો અહિયાં જ સગાઇ નો સમય પૂરો થઇ જશે . કહેવાય છે ને કે સ્ત્રી ઓ જેટલી લાગણીશીલ હોય એટલી જ સમય પર સચેત થતા પણ તેને જ આવડે . એમણે  બધાને એક પછી એક કાર માં બેસાડ્યા અને કાર બધી રવાના કરી . 

  હોલ પર પહોચીને ધ્વનિ વર્ષા સાથે એક રૂમ માં પહોચી ગઈ . થોડીવાર માં મનોજ નાં ઘરવાળા ઓ આવી ગયા . બધાએ એક બીજાને જય જિનેન્દ્ર  કર્યા અને બધાને સરસ મજાનું ઠંડું કેસર અને સુકા મેવા વાળું દૂધ અપાણું . નાવાનીતભાઈની મહેમાનગતિ માં કોઈ કચાશ ન હતી . મનોજ નાં ગ્રુપ મનોજ ની સગાઇ સૌ પ્રથમ હતી એટલે બધા જ મિત્રો બહુ જ રાજી હતા. બધાને ધ્વનિ ને જોવાની ઉત્સુકતા હતી।  ને બસ ત્યાંજ ધ્વનિ  ધીરે પગલે વર્ષા સાથે આવતી દેખાઈ।  બધાને મનોજ નાં નસીબ ની ઈર્ષા થવા લાગી . બધાને એમ થયું જાણે  પ્રભુ મનોજ પર જ મહેરબાન થઇ ગયા હતા. પણ એ મિત્રોનાં ગ્રુપ માં સમીર પણ હતો ને એને જોઇને વર્ષાને આશ્ચર્ય થયું .

 એણે  ધીરે રહીને ધ્વનિ ને આ વાતની જાણ કરી . ધ્વનિ ને પણ આશ્ચર્ય થયું કે સમીર અને મનોજ મિત્ર કેવી રીતે . તે બંન્ને શાળાના સમયનાં મિત્રો હતા એ પછી ખબર પડી .

                                થોડીવારમાં ધ્વનિ  અને મનોજ ને સ્ટેજ  પર લાવવામાં આવ્યાં . મંત્રોચાર અને નવકાર મંત્ર બોલીને બધાએ શુભ પ્રસંગે પ્રભુને યાદ કર્યા અને બંન્ને એ સ્વજનોના આશીર્વાદ સાથે એક બીજાને ડાયમંડ રીંગ પહેરાવી .ઉષા બહેન તો પોતાની પુત્રવધુ ને જોતા જ રહ્યા હતા કે સંસ્કાર અને સુદરતા બંન્ને ક્યાંક જ જોવા મળે છે એ મારી પુત્રવધુ માં છે.. સગાઈની વિધિ પતાવીને બધા વડીલો ને પગે લાગીને મનોજ ,  ધ્વનિ ને લઈને પોતાના મિત્ર ગ્રુપ માં ગયો બધા સાથે ઓળખાણ કરાવી . આવેલા મહેમાનો એ જમણ ને ન્યાય આપ્યો। અને ધીરે ધીરે બધા છુટા પાડવા લાગ્યા . 

 હવે બસ મનોજ અને ધ્વનિનું ફેમીલી હતું . બધા શાંતિથી થોડી વાર સાથે મળીને બેઠા . છેલ્લે ઉષાબહેને, સવિતા બહેન પાસે ધ્વનિ  ને ઘરે લઇ જવાની રજા માંગી , સવિતાબહેને હોશે હોશે રજા આપી.  સવિતાબહેન નું હૃદય તો જાને કપાઈ જતું હતું કે આજ થી જ મારી દીકરી હવે પારકી થઇ ગઈ પણ એ પણ સમાજ નો નિયમ હતો કે બધી દીકરી ની માતા એ એક વાર પોતાના કાળજા નાં કટકા ને અલગ કરવું જ પડે છે. 

 મનોજની ગાડીમાં મનોજ, ધ્વનિ , વર્ષા અને માનસી ગોઠવાયા . આમાં બધા મનોજના બંગલે પહોચ્યાં . ઉષાબહેન , ધ્વનિનું સત્કાર કરવા ઘરના ધ્વારા પર તૈયાર જ ઉભા હતા. ઘરમાં આવેલા મહેમાનો એ મનોજ અને ધ્વનિને ઘેરી લીધા।  બધા એમની મસ્તી કરતા હતા. થોડીવાર માં ઉષાબહેને માનસી ને કહ્યું " જા ભાભી ને તારી રૂમ માં લઇ જા એ થોડી ફ્રેશ થઇ જાય।  એની માટે બીજો ડ્રેસ પણ રાખ્યો છે એને કહેજે બદલાવી લે. "

 ધ્વનીને બહુ જ આશ્ચર્ય થયું કારણ એની મમ્મી એ કહ્યું હતું કે જો તને લઇ જાય તો સાળી માં કંટાળતી નહી। . બસ એક દિવસ ચલાવી લે જે . અને અહિયાં તો એના સાસુ જ કહે છે કે ધ્વનિ  માટે ડ્રેસ રાખ્યો છે. ધ્વનિ પ્રભુ નો ઉપકાર માનવા લાગી કે એને આટલું સારું સાસરું મળ્યું . 

માનસી, ધ્વનિ ને લઈને પોતાની રૂમમાં ગઈ ત્યાં મનોજ પણ આવી પહોચ્યો માનસી એ તરત ભાઈને કહ્યું ભાઈ મમ્મી ને બોલાવું કે. ? પછી હસતા હસતા એ રૂમ માં થી ચાલી ગઈ અને બોલાતી ગઈ કે હું દસ મિનીટ માં પાછી આવું છું .મનોજ, ધ્વનિ ને પોતાની રૂમ દેખાડવા લઇ ગયો અને કહ્યું "ધ્વની આ આપણી  રૂમ છે .. "

 ધ્વનિ ધ્યાનથી પોતાના શમણાં નો રૂમ જોતી હતી . ખૂબ જ આધુનિક અને સુદર રીતે સજાવેલો રૂમ હતો.એક એક વસ્તુમાંથી મનોજ ની કળા પ્રત્યેનો પ્રેમ દેખાતો હતો.  એ જ રૂમ માં એક નાનો સ્ટડી રૂમ પણ બનાવ્યો હતો. એ રૂમ માં જાણે બધું જ હતું . ધ્વનિએ રૂમ નાં અને સજાવટ નાં બહુ જ વખાણ કર્યા  . મનોજ બહુ જ રાજી થયો. 

પાછા તેઓ માનસી નાં રૂમમાં ગયા, માનસી એ ધ્વનિ નાં દાગીના ઉતારવામાં મદદ કરી . મનોજ પોતાના મિત્રો સાથે બેસવા ચાલ્યો ગયો.. પણ એનું ધ્યાન માનસી નાં રૂમ તરફ જ હતુ કે ક્યારે માનસી , ધ્વનિને લઈને આવે. અળધી કલાક રહીને ધ્વનિ પાછી નીચે રૂમમાં આવી

ત્યારે તેણે  ડ્રેસ  પહેર્યો હતો.  તે ડ્રેસ માં પણ ખૂબ જ સુંદર લાગતી હતી ..થોડા કલાક રહીને ધ્વનિએ પોતાનાં ઘરે જવાનું હતુ. બંને યુવાન હૈયા એકાંતમાં મળવા માટે આતુર હતા. પણ ઘરમાં બધાની વચ્ચે એ શક્ય ન હતુ. ત્યાં ઉષા બહેન ઘરનું કામ પરવારીને

 દીવાન ખંડ માં બેસવા આવ્યા.. એમણે મનોજનાં ચહેરાની આતુરતા જોઇ.. અળધી કલાક સમય પસાર કર્યો ત્યાં અચાનક તેમણે કહ્યુ " મનોજ , ધ્વનિ ને એનાં ઘરે મુકી આવ.. હવે એ પણ થાકી હશે.. " મનોજ્નાં ચહેરા ખુશી  છવાઈ ગઈ.. નીકળતા વખતે ધ્વનિએ  બધા વડિલોનાં ચરણ સ્પર્શ કર્યાં . 

 મનોજ અને એનાં મિત્રો બધા ધ્વનિ ને લઈને બહાર નીકળ્યાં. મનોજે બધા મિત્રોનો આભાર માન્યો કે બધા એનાં પ્રસંગમાં આવ્યાં ત્યાં તેનાં મિત્રોએ કહ્યુ " મનોજ અમે તો હંમેશા તારી સાથે જ હશુ. જો હમણા પણ તારી સાથે જ ફરવા આવીયે છે " અને એ સાંભળીને બધા મિત્રો હસી પડ્યા અને સાથે ધ્વનિ પણ હસવા લાગી.. મનોજ નો જવાબ સાંભળ્યા વગર જ બધા મિત્રો પોતપોતાની કાર માં ગોઠવાણા. અને મનોજને પુછ્યુ કે બોલ

 ભાઇ કાર કઈ બાજુ લેવાની છે ? મનોજે ખીજાઈને કહ્યુ " ચાલો બધા ચોપાટી , જુઓ તમે બધા પરણો પછી જોજો હું તમને કેવો  હેરાન કરુ છુ " 

   કારમાં બેસતા બેસતા મિત્રો એ કહ્યુ " અમારે ચોપાટી  નથી જવુ.. સસ્તામાં પતાવવુ છે કે ? ટીકુજીની વાડી માં લઈ  જા, ત્યાં કાર લે.. " 

મનોજ હજી ખીજાણો " સગાઇ મારી ને હુકમ તમારો "

ધવનિ મિત્રોની મસ્તી થી હસતી હતી.. કારમાં બેસીને મનોજે ધવનિ ને સોરી કહ્યુ કે મિત્રો પાસે મારુ કંઇ જ નહી ચાલે.. ધ્વનિએ કહ્યુ " અરે કંઇ વાંધો નહી " 

બધા ટીકુજીની વાડી માં પહોચ્યા ત્યાં કોઇકની પાર્ટી ની તૈયારી હતી .. મનોજે કહ્યુ " લ્યો અહિંયા તો બધુ ભરેલુ છે કોઇકની પાર્ટી છે.."

ત્યાં માઈકમાં થી એક લેડી બોલી " વેલકમ મનોજભાઇ ને ધ્વનિબેન આપનૂ આપનાં મિત્રો તરફથી ગોઠવેલ પાર્ટીમાં આપનું સ્વાગત છે.. "

અને મનોજ અને ધ્વનિ આશ્ચર્ય પામી ગયા.. કે આ પાર્ટી તો એમનાં માટે જ હતી.. બંને બહૂ જ ખુશ થયા . મિત્રો નો ખૂબ જ આભાર માન્યો . 

ત્રણ કલાક પાર્ટી ચાલી . પછી બધા મિત્રો છુટા પડ્યા અને બે યુવાન હૈયા એકાંતમાં મળ્યા. મનોજે આગલી સીટનો દરવાજો ધ્વનિ માટે ખોલ્યો. ધ્વનિ ત્યાં બેઠી.. અને મનોજ બસ એને જોતો જ રહ્યો 

ધ્વનિએ હસીને કહ્યુ કે ચાલો હવે રસ્તા પર બધા કારમાં જુવે છે.. 

 અચાનક મનોજે ધ્વનિનો હાથ પકડીને ચુમી લીધો અને પછી પોતે જ શરમાઈને સોરી કહેવા લાગ્યો .. ધ્વનિ ખૂબ જોરથી હસી  અને બોલી " બુધ્ધુ જ છો સાવ એમાં સોરી શું ? 

  મનોજ પણ હસી પડ્યો અને બોલ્યો " પહેલી વાર કોઇ સ્ત્રી ને ચુમ્યુ ને એટલે સમજાણૂ નહી "

 પછી મનોજે કાર શુરુ કરી અને ધ્વનિ નાં ઘરે ધ્વનિને મુકી આવ્યો. 

ઘરે આવ્યો ને ઉષાબહેને પુછ્યુ " કેમ રહી ટીકુજીની વાડીની પાર્ટી " 

મનોજે આશ્ચર્ય સાથે કહ્યુ " તમને ખબર હતી  ? "

 ઉષાબહેને હા પાડી ને કહ્યુ " તમારા બંને સિવાય બધાને ખબર હતી "

મનોજ આવીને ઉષાબહેનનાં ખોળામાં માથુ રાખીને સુઇ ગયો.. મનોજની ચહેરાની ખુશી એનાં ચહેરા પર દેખાતી હતી .. ઉષાબહેને મનોમન ભગવાનને પ્રાર્થના કરી મારા દીકરા વહુ ને હંમેશ ખુશ રાખજો પ્રભુ..કોઇક અજાણ્યો ભય જાણે મનનાં ઉંડાણમાં ઉષાબહેન ને પજવતો હતો..