પરત 15
દાગીનાની ડબ્બીમાંથી તેમણે સોનાની ચેઇન ઓમ નાં પેંડલ સાથે
હતી એ ધ્વનિ ને પહેરાવી ને કપાળ પર ચુંબન કરીને તેઓ બોલ્યા : વહુ બેટા , સદા ખુશ રહો , આજે મારું સપનું પૂરું થયું કે મને શુશીલ અને સુંદર પુત્રવધુ
મળી છે. "
સવિતાબહેન પણ પોતાની રૂમમાં ગયા ને એક દાગીનાની ડબ્બી લઇ આવ્યા
ને એમાંથી સોનાની ચેઈન કાઢીને નવનીતરાયને આપી ને મનોજને પહેરાવવા ઈશારો કર્યો.
તો નવનીતરાયે મસ્તી કરી કે "
કેમ સવિતા, તને પણ ખાતરી હતી કે આ સંબંધ બંધાવાનો જ છે એટલે તે પણ તૈયારી કરી રાખી " બધા નવનીતરાયની વાત
સાંભળીને હસવા લાગ્યા। ત્યારે સવિતાબહેને થોડું ગંભીર થઈને કહ્યું કે "
દીકરીની માં તો દીકરીનાં જન્મથી જ દીકરીનાં લગ્નની તૈયારી કરતી હોય છે. "
વાતાવરણ ગંભીર થઇ ગયું. ત્યાં ઉષાબહેન બોલ્યા " એકદમ સાચી વાત કરી
વેવાણ , આ વાત આ
પુરુષો શું જાણે ?" વાતાવરણ વધારે ગંભીર થાય એની પહેલા મનસુખભાઈ એ પોતાના સ્વભાવ
પ્રમાણે કહ્યું " અરે વાહ તો તો અમને ઘણું મળશે 25 વર્ષનું ભેગું કરેલું તો ઘણું જ હોય ને
" ને વાતાવરણ પાછુ હળવું થઇ ગયું . હવે નવનીતરાયે, મનુકાકા ને નાસ્તાની તૈયારી કરવા કહ્યુ બધા નાસ્તાનાં ટેબલ પર ગોઠવાણા . સવીતાબહેન અને ધ્વનિ પણ મનુકાકાની મદદ કરવા લાગ્યા. ધ્વનિ બધાની પ્લેટમાં એક એક
કરીને રવાનાં ઢોકળા, ખાખરા ગુલાબજાંબુ રાખતી હતી તે જેવી મનોજ પાસે ગઈ મનોજ જાણે આજુબાજુ આટલા લોકો છે એ પણ ભૂલી ગયો અને ધ્વનિ ની સુંદરતા ને નીરખી રહ્યો . માનસીનું ધ્યાન ગયુ એને થયુ કે આટલા વડિલો વચ્ચે મનોજ ને વઢ પડશે એટલે એણે ધ્વનિ ને
કહ્યુ
" ભાભી મને પણ ખાખરો આપજોને." ને મનોજ જાણે હકીકતની દુનિયામાં આવ્યો. પણ જાણે એને ગમ્યુ નહી કે ધ્વની એનાથી દૂર થાય .
નાસ્તો કરતા કરતા મનસુખભાઈનાં ભાભી બોલ્યા કે " મને એક વાત ગમી કે તમે નાસ્તા માં આઠમને યાદ રાખીને બધુ બનાવ્યુ છે " મનસુખભાઈ નાં ઘરનાં ની આ વાત ધવનિને બહુ ગમી હતી કે તેઓ બધી ગમતી અને સારી વાત પ્રેમથી કહેતા હતા.
નાસ્તો કરી લીધા પછી નવનીતરાયે બધાને કહ્યુ કે " ચાલો આપ બધાને આખો બંગલો બતાવીયે . " મનસુખભાઇ બોલ્યા " આજે નહી પછી કયારેક વાત પણ હા બચ્ચાઓને જોવો હોય તો તેઓ જોઇ આવે "
નવનીતરાયે ધ્વનિને કહ્યુ " જા ધ્વનિ બધાને બંગલો બતાવ "
હવે ધ્વનિ , માનસી , સ્મિતા અને મનોજ ને લઇને આખો બંગલો બતાવવા ગઇ . મનોજ મોકો શોધતો હતો કે થોડીવાર ધ્વનિ સાથે એકલામાં
વાત કરવા મળે . પણ માનસી આજે પુરા મસ્તી નાં મુડ માં હતી તેને મનોજ ને હેરાન કરવો જ
હતો એટલી એ જાણીજોઈને એને એકલી નહોતી મુકતી ને ધ્વનિ એ ભાઈ ની અકળામણ અને બહેન ની
મસ્તી જોઇને ખુશ થતી હતી .વારાફરતી ધ્વનિ એક પછી એક રૂમ બતાવતી હતી . જ્યારે ધ્વનિ
નો રૂમ આવ્યો ત્યારે તે રૂમ માં તેઓ પ્રવેશતા હતા ત્યારે માનસી ને મનોજ પર દયા આવી
જ ગઈ એણે ધ્વનિ ને કહ્યું “ ભાભી અમને તો તમારી ટેરેસ ના
ફૂલ બહુ ગમ્યા છે અમે જરા એ જોઇને આવીએ પાંચ મિનીટ માં . “ મનોજના ચહેરા પર ખુશી ની
લહેરખી દોડી ગઈ ને ધ્વનિ આ જોઇને શરમાઈ ગઈ . પણ માનસી ની મસ્તી ઓછી નહોતી તે જતા
જતા મનોજ ને કહેતી ગઈ “ ભાઈ થેન્ક્સ કહો મને. ને ઓલ
ધ બેસ્ટ ઓકે ..” ને તે બંને બહેનો હસતા હસતા
ધ્વનિનાં રૂમની લગોલગ આવેલી ટેરેસ પર ચાલ્યા ગયા.
હવે મનોજ અને
ધ્વનિ એકલા પડ્યા . મનોજને જે પળ ની આતુરતાથી રાહ હતી તે પળ આવી ગઈ હતી . તેને ખબર
હતી સમય બહુ ઓછો હતો . નીચે આખું કુટુંબ રાહ જોતું હતું. બંનેના હૃદયની ધડકન વધી
ગઈ હતી . પણ મનોજ આ સમયને વેડફવા નહોતો માંગતો તે ધીરેથી ધ્વનિ ની પાસે ગયો ધ્વનિ
નો હાથ પોતાના હાથ માં લીધો . પુરુષના પહેલી વારના સ્પર્શથી ધ્વનિ નું રોમરોમ
જાણે પુલકીત થઇ ગયું એના શ્વાસની જડપ જાણે
વધી ગઈ હતી . એને થતું હતું કે એ મનોજનો સહારો લઈને એની બાહોમાં પોતાને સમાવી દે.
પણ હમણા પોતા પર કાબુ રાખવાનો હતો. મનોજે ધીરેથી ધ્વનિના હાથ પર ચુંબન કર્યું . ને
ધ્વનિની આંખો પોતે જ બંધ થઇ ગઈ . ને મનોજે એની એ બંધ આંખો પર પણ એક ચુંબન કર્યું .
ત્યારે ધ્વનિ થી કહેવાઈ ગયું “ બસ મનોજ “ મન કહેતું હતું કે મનોજ દુર થાય જ નહિ પણ માનસીનાં આવી
જવાનો ડર પણ હતો. ત્યાં સાચ્ચે જ માનસીની બુમ સંભળાણી . મનોજ ભાઈ આવીએ કે ?” ને ધ્વનિ તરત જ મનોજ થી થોડી દુર જતી
રહી .. માનસી એ આવીને મનોજ ને કહ્યું “ ભાઈ આજે અહી જ રોકાઈ જાવ ને “ ને મનોજે , માનસીનાં કાન પકડીને કહ્યું
“ આજે બહુ
મસ્તીએ ચડી છો ને કઈ. ચલ ઘરે જો તું તારું શું કરું છુ ? “ ને માનસી ને સ્મિતા બંને બહેનો હસવા
લાગી . માનસી , ધ્વનિ પાસે ગઈ પાછી એક કિસ કરીને કહ્યું “ પ્રભુ , મારી ભાભી ને અને મારા ભાઈના
પ્રેમ ને કોઈની એ નજર ન લાગે. “ કદાચ બધા પ્રભુ પાસે એ જ માંગે છે પણ ભવિષ્યના
ગર્ભમાં શું છુપાણુ હોય છે કોને ખબર હોય છે ?
ક્રમશ